Geboortefotografie – geboortefotograaf Groningen UMCG
Zwanger
Bianca nam contact op om te vragen naar de mogelijkheden van geboortefotografie. Ze was nog niet zwanger maar wilde wel alvast informatie voor het geval er in de toekomst een 3e zwangerschap zou komen. Eind november kwam het fijne bericht dat ze in verwachting waren van hun 3e kindje. Het was allemaal heel spannend omdat Bianca en Marinus hun 2e kindje helaas is overleden. Doordat Marjolein nog met verlof was maakten we een afspraak voor een kennismakingsgesprek begin februari.
Wat was het een fijn en open gesprek. Bianca en Marinus vertelden over hun kindjes en de huidige zwangerschap. Ze wilden vooral graag een duidelijk beeld verslag van wat er gebeurd rondom de geboorte van hun kindje. Dit hadden ze helaas niet van hun 2 eerste kindjes en dat hebben ze als een groot gemis ervaren. Vandaar dat ze nu graag een mooie geboortereportage willen.
Echo’s en controles
De 20 weken echo was goed, mama voelt zich fit en alles gaat goed. Maar halverwege maart voelt Bianca zich niet goed en heeft ze veel last van harde buiken. Eind maart blijkt bij de prenatale screening bij de uitgebreide echo dat bianca weer veel vruchtwater heeft, maar gelukkig nog niet te veel. De baby loopt ook flink voor op de groei. Helaas zorgt dit voor veel zorgen rondom de zwangerschap. Er volgen extra controles en ctg’s. Dit is echt wel heel pittig. Dagelijks wordt er een ctg gemaakt en ze moeten 2 tot 3 keer per week naar het umcg. Gelukkig ziet alles er wel goed uit tijdens de controles. Halverwege april is op de echo te zien dat het vruchtwater is afgenomen, dus een hele positieve echo. Pffff even weer ademhalen en lichtjes ontspannen. Eind april wordt bekend dat Sophie* het noonansyndroom had en een ernstige hartafwijking. Doordat Sophie* overleden is aan de ernstige hartafwijking wordt het hartje van deze baby extra goed gecontroleerd. Gelukkig is er geen hartafwijking te zien. Het kindje is wel groot, als hij of zij zo doorgroeit zal hij/zij rond de 37 weken 7 pond zijn. Halverwege mei wordt er besloten om met 38 weken in te gaan leiden. Maandag 5 juni wordt er aan het eind van de dag een ballonnetje geplaatst en als er genoeg ontsluiting is worden dinsdagochtend vroeg de vliezen gebroken.
De Bevalling
Dinsdagochtend om 06.42uur het eerste appje, dat er 3 cm ontsluiting is en dat ze zo de vliezen gaan breken. Wat fijn dat die eerste 3 cm er zijn en dat het nu eindelijk echt begint. Hier hebben ze al zo lang in alle onzekerheid naar toe geleefd. Om half elf krijgen we een berichtje dat de weeën regelmatig komen en dat de weeënopwekkers rustig aan worden verhoogd. En dan horen we een hele tijd niks, geen nieuws is goed nieuws denken we dan altijd. Totdat ik dan toch wel een kleine update zou willen horen en die krijg ik van Marinus rond 14.15 uur. Bianca heeft 4 cm en krijgt over een half uurtje een ruggenprik. Ik besluit mijn spullen te pakken en overleg met Marinus dat wij het verstandig vinden om naar het ziekenhuis te komen. We spreken af dat ik in het ziekenhuis ben tegen de tijd dat de ruggenprik gezet is. Om 15.19 uur rij ik de parkeergarage van het umcg binnen. Ik kan gelukkig nog een plekje vinden om te parkeren en ga naar de 3e verdieping, op naar de verloskamers. Ik meld mij netjes bij de balie en bianca en marinus worden ingelicht dat ik er ben. Ze zijn nog bezig met de ruggenprik dus ik wacht even in de koffiekamer. Iets na vieren komt Marinus mij halen en neemt gelijk nog wat ranja voor Bianca mee.
Om 16.10 uur ben ik in de verloskamer en zie dat Bianca haar ruggenprik goed werkt, ze is ontspannen en verteld dat ze al hebben geregeld dat ik als geboortefotograaf mee mag de ok op mocht het een keizersnede worden. Wat ontzettend fijn dat het umcg zo meedenkt met deze ouders en hun wens voor een compleet geboorteverhaal. Ik maak mijn eerste foto’s om de situatie vast te leggen zoals hij nu is. Bianca merkt dat de weeën wel heel snel achter elkaar komen, de verpleging heeft dit ook gezien en zet de weeënopwekkers lager. Dan gaat Bianca haar bloedruk schommelen, ze voelt zich gelukkig nog wel goed. Ineens geeft Bianca aan dat ze druk voelt. De verloskundige constateert om 16.30 uur dat Bianca al volledige ontsluiting heeft. Dat wordt geen keizersnede zoals bianca en marinus gedacht hadden. Ik had het toch al gezegd zegt Bianca, als ik een ruggenprik heb dan gaat het ineens heel snel. Nou dat blijkt en wat ben ik blij dat ik al ben gaan rijden, nu ben ik in ieder geval op tijd!
Een meisje geboren
Het kindje moet nog een klein beetje zakken, maar na 15 minuten mag Bianca rustig aan mee persen. Dit voelt voor haar een stuk beter, nu kan ik tenminste wat doen. En dan om 17.09 wordt hun prachtige kindje geboren dat nog lekker onder de huidsmeer zit. Tot grote verbazing van papa en mama is ze een meisje! Veerle Sophie is zo welkom in dit mooie gezin. Hoe mooi dat ze vernoemd is naar haar oudere zus Sophie*
Kinderarts
Omdat Veerle onder al het huidsmeer wat bleek ziet komt de kinderarts haar even onderzoeken. Voor papa en mama is dit een fijne geruststelling na een zorgwekkende zwangerschap. Papa loopt met de kinderarts mee naar het aparte kamertje waar hij Veerle uitgebreid onderzoekt. Ondertussen maak ik foto’s zodat mama later terug kan kijken wat er wordt gedaan. Gelukkig wordt Veerle helemaal goedgekeurd, ze doet het hartstikke goed. Als papa samen met Veerle weer naar mama loopt horen we dat mama naar de ok moet omdat de placenta niet komt. Bianca is er vrij nuchter onder, ze is zo blij en zo trots op zichzelf dat ze dit kindje helemaal zelf (zonder hulp) op de wereld heeft gezet. Ze doet dit ook nog wel even (zoals ze zelf zegt). Als haar meisje maar gezond is, dat is het belangrijkste. Mama en papa knuffelen en genieten nog heel even samen van Veerle voordat mama naar de ok gaat.
Een klein zusje
En dan zit papa alleen met zijn kleine meisje op de verloskamer. Toch wel een beetje verloren zo zonder bianca maar tegelijkertijd volop genietend van Veerle. Zachte baby geluidjes en vooral smakgeluidjes dringen door de verloskamer. Veerle sabbelt uitgebreid op haar knuistje en haar duim. Papa geniet van zijn kleine dochter en belt ondertussen hun oudste zoon en zijn ouders om het goede nieuws te vertellen. Hij verteld dat Veerle is geboren en dat alles goed gaat.
Wegen en meten
Dan komt het moment van wegen, meten en aankleden maar waar zijn die eerste kleertjes nou? Marinus weet zeker dat ze er zijn, Bianca had alles keurig in enveloppen gedaan en genummerd maar waar zijn ze dan? Zijn ze ze vergeten? Uiteindelijk na alles te hebben doorzocht constateert Marinus dat ze de kleertjes vergeten zijn. Gelukkig heeft het ziekenhuis nog wel een warme romper, dan komen de kleertjes morgen wel. Later horen we dat Bianca de kleertjes bewust in de auto had laten liggen omdat ze Veerle nog niet wilde aankleden maar gewoon lekker huid op huid en eventueel in doeken gewikkeld bij zich wilde hebben, de kleertjes kwamen later wel.
Kraamafdeling
Als Veerle gewogen, gemeten en een beetje aangekleed is gaan papa en dochter naar de kraamafdeling waar ze heerlijk een kamer voor zichzelf krijgen. Veerle krijgt plakkers op haar rompje zodat ze gemonitord kan worden. De eerste uren willen ze graag haar hartslag, ademhaling en zuurstof niveau goed in de gaten houden. Na de plakkers, het verschonen en de controles gaat Veerle lekker haar wiegje in en valt ze heerlijk in slaap.
Eindelijk samen genieten
Na de controles om 20.00 uur is Veerle wakker en maakt ze lekkere smakgeluidjes van het sabbelen op haar knuistje. Papa loopt wiegend met haar door de kamer, dat vind Veerle heerlijk. Om 20.30 uur komt Bianca eindelijk terug. Wat is ze blij met Veerle, ze verteld dat ze iedereen op de recovery verteld heeft dat ze een prachtige dochter heeft gekregen. Bianca legt Veerle aan voor de eerste borstvoeding en Veerle hapt gelijk goed, ze ligt heerlijk bij mama. Papa en mama genieten van hun prachtige gezonde dochter en zijn nog steeds helemaal verbaasd dat het zo snel ging en dat Veerle gewoon helemaal zonder hulp geboren is. Dat hebben ze maar mooi gedaan. Iets na negenen is het voor mij tijd om te gaan om zo papa, mama en Veerle lekker samen te laten genieten.
De eerste ontmoeting met grote broer
De volgende ochtend om 8.45 uur loop ik het umcg weer in om de eerste ontmoeting met grote broer te fotograferen. In de hal kom ik Marinus al tegen en ook opa, oma en Julian zijn er al. Julian zoekt een prachtige helikopter ballon uit voor zijn nieuwe zusje (of eigenlijk meer voor zichzelf ) en dan gaan we naar boven naar de kraamafdeling. Julian is maar wat trots op zijn kleine zusje, hij bekijkt haar uitgebreid en ze krijgt een heel lief kusje. Hij laat opa en oma ook wel even zien dat dit zijn kleine zusje is. Heel even komen de traantjes door alle overweldigende nieuwe dingen die op hem afkomen maar wat is deze vent trots op zijn kleine zusje. Opa en oma zijn ook enorm trots, wat is dit meisje gewenst in deze familie.
Lieve Veerle, papa, mama en Julian geniet van elkaar en wij wensen jullie alle geluk van de wereld met jullie prachtige gezin.