Geboren met een keizersnede in het UMCG
Lees het krachtige geboorteverhaal van Sten die na een intense reis geboren is met een keizersnede in het umcg.
Het is tweede kerstdag (40+2) als ik een berichtje ontvang. Ze zijn in het ziekenhuis vanwege een hoge bloeddruk en ze gaan om die reden de bevalling inleiden. Er wordt een ballonnetje geplaatst en ze kijken de volgende ochtend of er volgende ontsluiting is.
Dat is er, echter is het nog even wachten op ruimte op de verloskamers (zo na de kerstdagen worden er meerdere kindjes verwacht via een geplande keizersnede). De aanstaande mama is dol op zwemmen en een bad lijkt haar ontzettend fijn om de weeën in op te vangen. Rond 16u is de verloskamer beschikbaar met bad en zullen ze de vliezen breken en starten ze de weeënopwekkers rond 16.45u. Op het moment dat er een inleiding staat ben ik steeds in een alerte modus. Ik weet dat het nog alle kanten op kan gaan (en soms zelfs meerdere dagen voordat ze actief kunnen gaan inleiden). Ik heb mijn schoonouders als oppas achter de hand en we besluiten die avond samen Chinees te eten. Toch altijd een fijn gevoel als de warme maaltijd weer binnen is.
Ik hou contact met het gezin. De weeënopwekkers gaan per half uur omhoog en rond 18.15u zijn er zo’n 2 weeën in de 10min. De frequentie van de weeën mag nog iets omhoog dus worden de weeënopwekkers verhoogd. Rond 20.50u zijn er 4 weeën in de 10minuten en heeft ze lekker onder de douche en in bad gezeten.
Om 21.21u heb ik weer contact met het gezin; 4cm ontsluiting en flink last van de onderrug (rugweeën). Ik besluit even voor tienen alvast in bed te gaan om nog even wat rust te pakken. Ik merk alleen dat ik wat onrustig ben.
Om 22.44u appt Wouter me, 6cm ruggenprik en het wordt echt heftig. Misschien gaat het snel.
Voor mij als geboortefotograaf zeker een signaal om richting het ziekenhuis te gaan. Het is hun eerste kindje dus het kan echt alle kanten op gaan. Een ruggenprik zorgt vaak voor rust en zo’n stil moment midden in de nacht.
Als ik de verloskamer binnen stap is de ruggenprik net gezet. De wisseling naar de nachtdienst er en rond 00.15u is er een goede 6cm ontsluiting. Wouter krijgt een stretcher en ik krul mezelf op een stoel in een hoekje van de verloskamer. Slapen lukt niet echt maar dat komt wel als ik weer thuis ben. De scherpe pijn is eraf en de weeën zijn beter op te vangen voor Ingrid.
Rond 02.00u neemt de intensiteit van de weeën weer iets toe en even voor half 3 is er een mooie vordering met 8cm ontsluiting. Het pompje van de ruggenprik helpt niet meer tegen de weeën en ze moet de weeën echt weer mee weg zuchten
Rond half 4 wordt ze misselijk en spuugt ze alles uit. Ze wordt meer oncomfortabel en zegt op den duur ‘sla me maar gewoon bewusteloos’ 😅 het is hard werken ook met de ruggenprik
Rond 04.15u is er bijna volledige ontsluiting. Er zit nog net een randje. Ingrid pakt haar ademhaling weer iets beter op en heeft meer rust tussen de weeën door. Wat doet ze het toch fantastisch
Rond 06.15u, nadat ik zelf even heb zitten slapen. Toucheert de verloskundige volledige ontsluiting. Het kindje zit nog wel hoog dus we zijn er nog niet. Ik haal wat drinken voor mezelf en Wouter en als ik Ingrid vraag of ik ook iets voor haar mee kan nemen is het antwoord ‘een baby’.
Oh wat zou ik dat toch graag willen voor ze na al zoveel uur hard werken.
Rond 11.00u voelen ze bij het inwendig onderzoek dat de kleine op de wee wel zakt. Met de echo wordt gekeken en de kleine ligt als sterrenkijker. We gaan beginnen met persen. Een uurtje later proberen we een wisseling van houding op handen en knieën in bed om dit een paar weeën te proberen. De emoties komen eruit.. ‘het lukt niet’
Wat een power heeft dit gezin en wat is er hard gewerkt. Er wordt besloten tot een keizersnede en we maken ons allemaal klaar om richting de operatie kamer te gaan. De opluchting is voelbaar en tegelijk ook de spanning voor wat komen gaat. Zo logisch al deze gemengde gevoelens.
Geboren met een keizersnede in het UMCG
Daar is hij dan, het mannetje waar we allemaal zo nieuwsgierig naar waren. Hij wordt keizerlijk geboren en direct bewonderd door zijn beide ouders.
De eerste controles door de kinderarts
Na de geboorte wordt Sten op de opvangtafel nagekeken door de kinderarts. Een prachtig ventje met nog een beetje huidsmeer op zijn billetjes, 3725 gram en hij helpt de verpleegkundige met enthousiasme tijdens het meten van zijn lengte 😉
Bijkomen op de recovery
Wat een reis is het geweest! Ik voel de vermoeidheid ook in mijn lijf en eenmaal op de recovery komt het besef dat ze hun kindje hebben mogen verwelkomen na een lange reis. Hij is prachtig, lief en zacht. Met de ogen dicht wordt er genoten én een beetje gedommeld.
Wat een prachtig en krachtig geboorteverhaal om op terug te blikken.
Lieve ouders, lieve Sten, Ik wens jullie meer dan geluk <3
Lees meer over geboortefotografie
Ervaring met geboortefotografie – een geboortefotograaf bij je bevalling
Heel heel erg bedankt dat je erbij was en de prachtige foto’s die je van dit levensveranderende moment hebt gemaakt. Daarnaast was t ook gewoon heel fijn om jou als mens bij de bevalling te hebben, je hebt rust om je heen wat zo fijn is. En hoe je me hielp met de eerste borstvoeding 😍 ik zal t nooit vergeten