Als geboortefotograaf staan wij 24 uur per dag, 7 dagen per week en dus 365 dagen per jaar stand-by voor onze gezinnen. Ik kies er heel bewust voor om stand-by te staan vanaf het moment van boeking. Ik heb persoonlijk ervaring met (extreme) vroeggeboorte en zou me ontzettend bezwaard voelen om op Ameland te zitten terwijl een gezin met 32 week vroegtijdig en onverwachts bevalt. Onze gezinnen mogen ons dus ook (of misschien juist) bellen wanneer de bevalling vroegtijdig begint.
Om die reden kies ik er dan ook heel bewust voor om een fijn team om me heen te hebben. Zo sta ik zelf niet alle 365 dagen paraat maar kan ik ook vakantie vieren, een weekendje naar een vriendin in Den-Haag of gewoon even een wijntje drinken tijdens een bbq.
In de zomervakantie zijn mijn kids 3 weekjes bij ons in Assen en 3 weekjes bij hun vader. Ik probeer eigenlijk om die 3 weken dan ook vrij van wacht (en opdrachten) te zijn maar helaas is dit de afgelopen jaren niet altijd gelukt. Zo stond ik ook afgelopen 9 dagen stand-by met de kids thuis én toch probeer ik zoveel mogelijk vrij te zijn en leuke dingen te ondernemen met mijn gezin. Benieuwd hoe ik dat doe? Lees dan vooral verder..
Vrijdag, stand-by staan voor een bevalling
We zijn afgelopen nacht thuis gekomen uit Frankrijk en hebben vandaag vooral opgeruimd en uitgepakt. Vanavond neem ik de wacht over van Laura die zaterdagochtend vertrekt naar de camping. Ik zet dus alvast mijn cameratas klaar. Voor één van de gezinnen mag ik direct gaan rijden na het telefoontje dat de bevalling is begonnen. Dat betekend dat ik niet alleen alles klaar heb staan maar mijn beide tassen ook voor het grijpen heb liggen wanneer ik wordt gebeld. Ik krijg wel eens de vraag ‘Ik beval snel, betaal ik dan minder?’. Voor ons is een mogelijke snelle bevalling juist veel intensiever qua stand-by staan. Nog meer de camera meenemen, nog meer alle kleine momentjes ook opvangen en geen uitjes waarbij het extra tijd kost om te vertrekken.
Tess heeft vandaag een vriendje te spelen. Harriët heeft deze week nog vakantie dus qua opvang en snel schakelen met vriendjes/vriendinnetjes over de vloer, hoef ik deze week niets te regelen. Ik app ‘s avonds de verschillende gezinnen over de wisseling van wacht en vind het dan altijd zo fijn om ook even te lezen hoe deze laatste weekjes gaan.
Zaterdag, vrienden uit Groenlo te logeren
Vandaag begint de dag rustig en rommel ik wat in huis. Harriët is een paar uur met Tess naar de stad voor wat boodschappen en Finn heeft vandaag een vriendinnetje te spelen. Ik weet dat Harriët snel thuis kan zijn mocht ik weg moeten dus die rust voel ik wel. Aan het einde van de middag komen vrienden uit Groenlo voor een fijne bbq en ze blijven een nachtje slapen. Super gezellig! Het is zo fijn dat de mensen die dichtbij me staan zo begripvol zijn qua mijn werk en dus weten dat ze helemaal naar Assen kunnen komen en alleen Harriët en de kids treffen. Meestal probeer ik deze afspraken wel te plannen in vrije weekenden maar soms komt het net zo uit en dan is het erg fijn dat ze toch gewoon komen. Mijn telefoon blijft stil…
Zondag, naar de camping!
Onze vrienden vertrekken tegen het einde van de ochtend en wij maken ons klaar om bij andere vrienden langs te gaan op camping Wedderbergen. Ik check de reisafstand naar het gezin dat snel zou kunnen bevallen en weet dat de andere gezinnen ook binnen die reisafstand vallen. We checken de trein/bus verbinding vanaf de omgeving van de camping zodat Harriët met de kids eventueel naar huis kan gaan als ik snel weg moet. Onze vrienden willen ze wel even afzetten bij de bushalte in Veendam dus ook dat is geregeld. Ondanks de regen hebben we een gezellige en fijne middag. Ik besluit niet mee te zwemmen maar geniet wel enorm van het plezier van de rest in het water. Mijn telefoon pingelt een paar keer maar geen berichtjes van mijn gezinnen over een naderende bevalling.. Heel benieuwd wat de rest van de week zal brengen.
Maandag, relaxen
Vandaag een dagje niks en daar zijn we allemaal ontzettend aan toe. Harriët slaapt flink uit en ik speel met de kids fijn een spelletje. We rommelen wat in huis, ruimen nog wat vakantie spullen op en houden bewust de agenda even leeg vandaag. Het enige bezoekje is een bliksembezoek aan mijn schoonouders. We wilden nog even de souvenirs langs brengen. Hoewel ze dichtbij wonen pak ik toch de fiets om zo snel weer thuis te kunnen zijn mocht ik gebeld worden.
Dinsdag, even de stad in
Nadat we in de ochtend beide auto’s hebben gewassen ga ik ‘s middags met Tess & Finn naar de stad. Ze hebben wat zakgeld van ons gekregen en Finn zoekt een bestuurbare auto uit. Tess besluit toch nog even verder te sparen voor een Air-up. We halen nog een verjaardagscadeautje en in de bibliotheek haal ik wat leesvoer voor de weekjes dat de kids bij hun vader zijn. Heel benieuwd of hier iets van gelezen gaat worden 😛
Ik heb Harriët thuis wat maakt dat ik snel kan schakelen vanuit de stad. Kids thuis afzetten, camera spullen mee en door. Mijn telefoon blijft stil. ‘S avonds gooien we de bbq nog even lekker aan.
Woensdag, afspraken buiten de deur
Vandaag is een iets spannendere dag qua het op wacht staan combineren met de plannen. In de ochtend hebben we een afspraak in Stadskanaal en ‘s avonds zijn we uitgenodigd voor een etentje bij het wereld restaurant. Beide afspraken zijn op de hoogte van mijn werk en de mogelijkheid dat ik afwezig ben of de afspraak moet verschuiven. In neem mijn camera spullen mee en ook bij de afspraak in de ochtend sleep ik mijn spullen mee naar binnen. ‘S avonds gaat iedereen op de fiets naar het restaurant, dat durf ik toch niet helemaal aan met een snelle bevaller. Ik ga dus in de auto die kant op en hoop dat ik tot het toetje kan blijven zitten 🙂 Dat had ik dan ook niet willen missen want de jarige in ons midden wordt verrast met een sprankelende fontein en door de aanwezigen toegezongen. Zo leuk! Het hele gezelschap gaat vervolgens weer gezamenlijk op de fiets terug. Ik stap in m’n uppie in de auto nadat ik iedereen heb uitgezwaaid. Wat een gezellige avond en alle baby’s zijn mijn agenda tot dusver goed gezind..
Donderdag, plannen gewijzigd
Ik heb woensdags contact gehad met een vriendin om af te spreken bij ‘t Nije Hemelriekje. Helaas gaat dit toch niet door en waar we eerst denken om als gezin te gaan besluiten we toch gewoon lekker rustig thuis te blijven en misschien in de middag nog even erop uit te gaan. Wanneer we na de lunch Tess haar vermoeidheid observeren besluiten we lekker thuis te blijven. Tess lekker met een donald duckie languit in bed en wij met Finn een spelletje Rummikub in de tuin. Die jongen wint hem gewoon! Zo gaaf hoe hij geniet van uitdagingen en ontwikkeld als een speer. Later op de middag belt Tess haar vriendinnetje aan en zo doen we met elkaar Ticket to Ride, ook zo’n leuk spel! Tess verheugd zich al maanden op haar eerste ritje achterop de motor bij Harriët. Volgende week wordt ze 10jaar en nadat ze mijn motorpak heeft gepast en de helm heeft gecheckt (sjah ik heb nou eenmaal een klein hoofd :P) verrassen we haar met haar eerste ritje op de motor. Ze geniet intens van het ritje door de wijk. Ik spreek met Harriët af dat ze dichtbij blijft en ze heeft haar telefoon in het tasje voorop zodat ze kan zien wanneer ik haar bel om thuis te komen. Een ‘kort’ ritje van een half uurtje door de wijk maar wat kwam ze enthousiast en stralend thuis!
Na het avondeten duiken we de badkamer in en maken we ons mooi, op jacht naar een zonnebloem veld. Opa appte vanmiddag een locatie door en dus gingen we op onderzoek uit in de hoop een mooi gouden uurtje te vangen. Helaas, weinig zon & een klein strookje zonnebloemen. Wel ontzettend lieve mensen en we krijgen zelfs allemaal een mooie en grote zonnebloem mee naar huis. Een dag van schakelen en plannen bijstellen om zo te voelen wat iedereen nodig heeft. Stiekem vind ik dat soms wel lastig maar een lesje meebewegen hebben we toch veel gehad ook in de C-tijd. Qua stand-by staan was het enige ‘spannende’ momentje ons uitje naar het zonnebloemenveld, we besloten namelijk met 1 auto te gaan. Camera & de extra tas mee mocht ik gebeld worden, dan konden we zo doorrijden.
Vrijdag, paardrijden
Hoewel gisteren voelde als een dagje niks bleek het nu ik het zo opschreef toch wel een fijne en gevulde dag. Soms is terugblikken ontzettend waardevol en leerzaam. Vandaag starten we de dag vroeg want om 08.00u staat mijn schoonvader voor de deur om even een paar uurtjes te knallen in de voortuin. Stenen, struiken, wortels en veel grond. Wat een karwei en wat ben ik zwart. Ik denk nog halverwege de ochtend.. als ik nu toch gebeld wordt… Mijn telefoon blijft nog altijd stil en rond het middaguur dekken we alles weer af en hebben we toch echt veel gedaan. ‘s middags gaan we lekker wandelen bij Balloo en ‘s avonds heeft Tess een afspraakje met Rosanne & Ylaine. Vorig jaar fotografeerde ik de geboorte van hun jongste en ze hebben dichtbij 2 paarden staan en sinds deze week er een hele lieve shetlander bij. Ik fiets met Tess en Finn die kant op en Finn is een enorme bofkont want hij mag als eerste op Snowy (de shetlander) een rondje rijden. Zo leuk! Terwijl Ylaine alvast 1 van de andere paarden inrijdt zie ik Tess al met een schuin oog kijken. Wat is ie groot & hoog! Toch is ze vastberaden. Al staand op een ton klimt ze het zadel in en met een licht gespannen lijfje (die steeds meer ontspant) rijdt ze met Ylaine aan de teugels rondjes door het weiland. Wat gaaf zeg! Daarna mag ze Snowy haar manen nog vlechten. Samen fietsen we met een prachtige zonsondergang terug naar huis. ‘Dit was echt leuk!’
Nogmaals Thanks Rosanne & Ylaine!
Qua stand-by staan stem ik alles steeds goed af met Harriët. Ik fietste met de beide kids richting het weiland maar wist dat ik snel thuis kon zijn en Harriët kon bellen. Zo blijft het schakelen, afstemmen en toch zoveel mogelijk gewoon leven en genieten samen met mijn gezin.
Zaterdag, een dagje camping!
Vandaag zijn we uitgenodigd voor een verjaardag op de camping in Ommen. Hartstikke gezellig maar… ik sta stand-by… Ik vind het altijd zo zonde om met 2 auto’s te gaan als je toch wel een stukje moet rijden dus hoe gaan we dat doen? Blijf ik thuis? Of…
Ook nu is het weer overleggen en afstemmen. Harriët appt Luuc om te vragen of hij ook aanwezig is en zo ja, of hij Harriët met de kids naar station Zwolle zou willen brengen mocht ik opgeroepen worden. Zo lief, het is geen probleem en hij doet het graag. Thanks Luuc! De reactie van de kids… ‘ik hoop dat mama moet werken want dan gaan we met de trein’. Nou en bedankt he..
Het spannendste stukje van de dag vind ik de rit naar Ommen want als ik nou net wordt gebeld onderweg dan moeten we alsnog schakelen en plannen bijstellen. Wanneer de reistijd minder dan 10minuten aangeeft voelt het veilig en we zorgen dat ik direct kan vertrekken vanaf de camping als ik wordt gebeld. We hebben een onwijs gezellige dag! De kinderen genieten, wij genieten en moe maar voldaan vertrekken we ‘s avonds pas weer terug naar huis. Mijn telefoon heb ik de hele tijd dichtbij me gehouden en regelmatig even gecheckt maar hij blijft nog altijd angstvallig stil.. Morgen de laatste dag van mijn vakantie en de laatste dag dat de kids bij ons thuis zijn. Het zal toch niet….
Zondag, ons laatste dagje vakantie
Het zal toch niet?? 3 baby’s die geboren kunnen worden deze weekjes (of 5 als ik begin sept & Laura haar gezinnetje meereken) en ze zitten allemaal nog warm binnen. Ik lees overal drukte in de geboortezorg; bij collega’s, verloskundigen, kraamzorg, de verloskamers in het ziekenhuis.. ergens ga ik het ook nog druk krijgen deze maand maar wanneer? Dit zou toch wel de beroerdste dag zijn, immers gaan de kids vanavond voor een kleine 3week naar hun vader en we merken dat ze de laatste dagen daar toch al mee bezig zijn. Extra knuffels en ‘ik ga jullie zo missen’.
Vandaag start ik fijn samen met ze de dag. We hangen lekker tegen elkaar aan een filmpje te kijken op de bank. ‘S middags spelen we weer spelletjes en we sluiten de vakantie af met een fijne bbq. Dit was toch wel het grootste cadeau wat de baby’s in de buik me hebben gegeven.. een dag/middagje met de kids en ze zelf gedag zeggen en een fijne vakantie wensen met hun vader. Het was tegelijk het meest moeilijke moment van de week want poeh, wat vind ik deze weken altijd loei zwaar.
Einde vakantie….
Baby’s, bedankt! 😉
Lieve ouders, jullie hadden me vast graag willen bellen en ik was er dan met liefde en volle aandacht voor jullie geweest maar nu hoeven jullie je ook niet schuldig te voelen om te te ‘storen’ in mijn laatste vakantie weekje.
Ik ga weer lekker aan de slag met werken en de komende weken geen (of iig minder) geregel met het stand-by staan. Alsnog zal ik keuzes moeten maken qua afspraken. ‘het kan zijn dat ik last-minute moet verplaatsen’ óf ‘het kan zijn dat ik niet mee kom’. Een ritje achterop de motor moet eventjes wachten tot de snelle bevallers zijn bevallen en ag zo blijven er ook zonder kids uitdagingen liggen. Dit weekje was goed, en het voelt fijn om te weten dat het ook goed was geweest als ik wel was gebeld.